Μπράβο Μάριε………

Πηγή   φωτογραφίας: Aegina portal

Αγώνας  δρόμου «Αφαία 2017»  Η καθιερωμένη πλέον ετήσια διαδρομή στο δάσος της Αφαίας  στην οποία  συμμετέχουν εκατοντάδες  Αιγινήτες. Ένας  πετυχημένος  θεσμός  των τελευταίων χρόνων  που σκοπό δεν έχει μόνο την άθληση και  την άσκηση  του σώματος, αλλά  τη συμμετοχικότητα, τον εθελοντισμό, την προσφορά, δίνοντας παράλληλα  την ευκαιρία  της  διαδρομής μέσα  στο μοναδικό δάσος  που έχουμε  στο νησί.

   Για  τη μαθητική κοινότητα  του 2ου Γυμνασίου Αίγινας  ο  φετινός αγώνας  είχε  ιδιαίτερη σημασία.  Ο μαθητής της  Β΄  τάξης  Μάριος Λαμανιάκου  κατόρθωσε να αποσπάσει την  τρίτη θέση ανάμεσα  σε πολλούς  ή μεγαλύτερους σε ηλικία αθλητές. Αξίζει  να σημειωθεί ότι συμμετείχε  για πρώτη φορά  σε τέτοιου είδους  διοργάνωση.
   Του ευχόμαστε  καλή συνέχεια.
Advertisement

Λαογραφικό Μουσείο Αμπελακίων Θεσσαλίας. Εικόνες από την επίσκεψη των μαθητών του 2ου Γυμνασίου Αίγινας

  Σκαρφαλωμένος στην πλαγιά του Κισσάβου πάνω από την κοιλάδα των Τεμπών βρίσκεται ο ιστορικός οικισμός  των Αμπελακιών Θεσσαλίας. Ένας παραδοσιακός πετρόκτιστος οικισμός πνιγμένος στο πράσινο με πολλά καλντερίμια και την παραδοσιακή πλατεία  του χωριού κέντρο της καθημερινής ζωής  των κατοίκων αλλά και πόλος έλξης των εκατοντάδων επισκεπτών.

   Τα Αμπελάκια Θεσσαλίας ήκμασαν από τα τέλη του 18ου αιώνα ως τις αρχές του 19ου όπου εκεί ιδρύθηκε και λειτούργησε ο πρώτος Συνεταιρισμός  στον κόσμο. Συνεταιρισμός εμπόρων, τεχνιτών, γεωργών και εργατών παρασκευής άλικων νημάτων από τη χρήση του φυτού «ριζάρι». Ο Συνεταιρισμός αυτός αποτελεί και την πρώτη και τελειότερη συνεταιριστική οργάνωση η οποία διαμορφώθηκε και λειτοούργησε στην Ελλάδα την εποχή της Τουρκοκρατίας.
  Η μεγάλη άνθηση και ο πλούτος  των Αμπελακίων  που προήλθε από την ανάπτυξη του εμπορίου, οδήγησε σε κοινωνική ευημερία και αντίστοιχη ανάπτυξη των γραμμάτων και  του πολιτισμού αφήνοντας δείγματα τα εναπομείναντα αρχοντικά, τις περίτεχνες εκκλησίες και  τα  3 μουσεία που λειτουργούν στην ιστορική κοινότητα.
    Αυτόν τον οικισμό είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν οι μαθητές της Περιβαλλοντικής Ομάδας  του 2ου Γυμνασίου Αίγινας την τελευταία ημέρα, Σάββατο 29 Απριλίου, της  τετραήμερης εξόρμησης  τους στη Βόρεια Ελλάδα. Τα πλατάνια, η πλούσια βλάστηση, τα πετρόκτιστα αρχοντικά ενθουσίασαν τους μαθητές, όσο και η γραφική και χαρακτηριστική πλατεία  του χωριού. Η μικρή αναμονή μέχρι να ανοίξει το Λαογραφικό Μουσείο του χωριού, δεν ήταν τίποτε μπροστά  στον πλούτο των εκθεμάτων και  τους θησαυρούς που έκρυβαν οι τοίχοι και οι αίθουσες  του μουσείου.
  Το Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο Αμπελακίων Θεσσαλίας εγκαινιάστηκε το 2001 από τον τότε Πρόεδρο  της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο επιστεγάζοντας τις δεκάχρονες προσπάθειες των κατοίκων του οικισμού για  τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ιστορικής Κοινότητας.
   Οι άνθρωποι του Μουσείου χρησιμοποιώντας το αναστηλωμένο αρχοντικό του ¨Μολά»  που βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά από την πλατεία  του χωριού εκθέτουν μια πολύ μεγάλη συλλογή από λαογραφικά αντικείμενα όπως:  οικιακά σκεύη, βιοτεχνικά εργαλεία, θραύσματα τοιοχγραφιών, έγγραφα, γκραβούρες, πίνακες, παλιές οικογεινειακές φωτογραφίες, παραδοσιακές ενδυμασίες, καθημερινά  ρούχα, ιστορικά ντοκουμέντα που έχουν σχέση με τις εργασίες, τις λειτουργίες και τη ζωή των Αμπελακιωτών.
  Ξεχωρίζει η «σάλα» , η «κρεβατοκάμαρα» με  την κούνια  του μωρού, το «μαγειριό»  αλλά  και ο πλούτος  και η ποικιλία  των γεωργικών εργαλείων που μαρτυρεί τις παλιές ασχολίες και τα επαγγέλματα  των κατοίκων.
  Το  Μουσείο σήμερα λειτουργεί χάρη  στις προσπάθειες  του Συλλόγου  που έχει ιδρυθεί. Οι άνθρωποι του Συλλόγου το ανοίγουν καθημερινά όπου δέχεται πλήθος επισκεπτών , κυρίως σχολεία, ενώ το μοναδικό του έσοδο είναι  το μικρό εισιτήριο των 1,5 Ευρώ στην είσοδο του.

Μουσείο Τσαλαπάτα στο Βόλο. Η εμπερία από την επίσκεψη των μαθητών του 2ου Γυμνασίου Αίγινας.

  Ένα σύγχρονο βιομηχανικό μουσείο. Ένας ξεχωριστός σήμερα  πολιτιστικός χώρος, σημείο αναφοράς για την πόλη του Βόλου. Σε αυτόν τον μοναδικό χώρο είχαν την ευκαιρία να περπατήσουν και να ξεναγηθούν οι μαθητές και οι μαθήτριες  της Περιβαλλοντικής Ομάδας  του 2ου Γυμνασίου την Τετάρτη 26 Απριλίου στα πλαίσια  της τετραήμερης εκδρομής τους.

 Οι  εντυπώσεις από  τους χώρους  του Μουσείου μεγάλες μιας που πρώτη φορά  είχαν  την ευκαιρία να επισκεφθούν οι μαθητές ένα τέτοιο μουσείο που έχει ενταχθεί με τις  δράσεις  του στον πολιτιστικό χάρτη της πόλης. Ο περίβολος με  τα βαγονέτα, τις αντλίες, τους ιμάντες και οι μεγάλοι καπνοδόχοι έκλεψαν αμέσως  τις εντυπώσεις, αλλά  πολύ περισσότερο ο επιβλητικός εσωτερικός χώρος με τους φούρνους, τα στεγνωτήρια  των πλίνθων, τις στοές. Οι φωτογραφίες από την καθημερινότητα με τους εκατοντάδες εργαζόμενους, το κάρβουνο, η ζωή και ο αγώνας για επιβίωση ενός  πλήθους ανθρώπων σε μια βιομηχανική μονάδα  πρωτοποριακή στο είδος  της και στην τεχνολογία της για την εποχή  που ιδρύθηκε.

   Το εργοστάσιο  πλινθοκεραμοποιΐας Νικολέτου και Σπυρίδωνα Τσαλαπάτα ιδρύθυηκε το 1926 και στην ακμή της λειτουργίας  του απασχολούσε  200 με 250 άτομα. Η ετήσια παραγωγή έφτανε τα 8 -9  εκατομμύρια τεμάχια διαφόρων τύπων. Το 1975 το πλινθοκεραμοποιείο διέκοψε οριστικά τη λειτουργία  του, λόγω  του ανταγωνσιμού και των συσωρευμένων οικονομικών υποχρεώσεων του.
   Το 1995  το Υπουργείο Πολιτισμού ανακήρυξε τις εγκαταστάσεις  του ως διατηρητέο μνημείο. Την ίδια  χρονιά αγοράστηκε από το Δήμο Βόλου και ξεκίνησε η αποκατάσταση των κτιρίων  με  σκοπό τη δημιουργία πολιτιστικού κέντρου αφιερωμένου στη βιομηχανική και χειροτεχνική παράδοση και την καλλιτεχνική δημιουργία

Το  Μουσείο σήμερα εντάσσεται στο δίκτυο μουσείων  του Πολιτιστικού Ιδρύματος  της Τράπεζας Πειραιώς.

Στον Άγιο Διονύσιο Ολύμπου οι μαθητές της Περιβαλλοντικής Ομάδας.

Ανεβαίνοντας από το Λιτόχωρο Πιερίας  το δρόμο  προς  τις κορυφές του Ολύμπου συναντάμε  την ιστορική Ιερά Μονή του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω. Το κατεστραμμένο από τους  Γερμανούς κατακτητές  το 1943 μοναστήρι επισκέφθηκαν οι μαθητές της Περιβαλλοντικής Ομάδας του 2ου Γυμνασίου Αίγινας στο πλαίσιο  της εξόρμησής τους στην Πιερία.

Οι μαθητές πεζοπορώντας από τη θέση «Πριόνια» σε υψόμετρο 1100 μέτρων και μετά από διαδρομή μιάμισης ώρας έφθασαν στο παλαιό μοναστήρι που σήμερα ανοικοδομείται. Οι εργασίες που πραγματοποιούνται έχουν αποκαταστήσει εκτός από το ναό και μεγάλο μέρος των κτιρίων.

     Η Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω (Παλιά Μονή) ιδρύθηκε το 1542 και βρίσκεται 18 χλμ. από το Λιτόχωρο Πιερίας, στις παρυφές του Ολύμπου. Η Νέα Μονή, στην οποία πλέον είναι εγκαταστημένη η ανδρική αδελφότητα, βρίσκεται λίγο έξω (3 χλμ.) από το Λιτόχωρο, στην περιοχή της Σκάλας.

Η Παλαιά Μονή

Κτήτορας της παλιάς μονής είναι ο Άγιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω, ο οποίος έλαβε την επωνυμία από τον Όλυμπο ως πρώτος οικιστής – ασκητής αυτού. Κοντά στο παλιό μοναστήρι υπάρχει και σώζεται  το Σπήλαιο όπου ασκήθηκε ο Άγιος στον Όλυμπο, μέσα σ’ ένα υπέροχο τοπίο. Τη μονή, που έκτισε ο Άγιος Διονύσιος, την αφιέρωσε στην Αγία Τριάδα, μετά από Θεία αποκάλυψη. Αργότερα επικράτησε να ονομάζεται με το όνομα του ιδρυτού της. Βρίσκεται 15 χλμ. ψηλότερα από τη νέα σημερινή της θέση. 

Η παλιά μονή, το 1821, πυρπολήθηκε από τον Βελή Πασά, γιο του Αλή Πασά. Μετά από τριήμερη μάχη ο ηγούμενος του μοναστηριού Μεθόδιος Παλιούρας κρεμάστηκε μαζί με 12 ακόμη μοναχούς της μονής στην κεντρική πλατεία της Λάρισας. Στην Επανάσταση του Ολύμπου το 1878, η μονή συμμετείχε και πάλι ενεργά, προσφέροντας καταφύγιο στα γυναικόπαιδα του Λιτόχωρου. Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, υπήρξε εκ νέου καταφύγιο αγωνιστών και σταθμός ανεφοδιασμού. Το 1943 ανατινάχθηκε από τους Ναζί επειδή στα κτίριά της κρύβονταν Έλληνες αντάρτες. Έκτοτε, μεταφέρθηκε χαμηλότερα, στο Μετόχι της (Νέα Μονή), όπου βρίσκεται σήμερα.

 

Στη συνέχεια και μετά από ξεκούραση μισής ώρας οι μαθητές συχέχισαν τη διαδρομή τους πάλι μέσα στο μονοπάτι που τους οδήγησε μετά από μια ώρα περίπου στο σπήλαιο που ασκήτεψε ο Άγιος. Η διαδρομή είναι χαραγμένη παράλληλα με  το ποτάμι και πολλές φορές περνά από ξύλινα παραδοσιακά γεφύρια.

 

Στο φαράγγι του Ενιπέα μαθητές από την Αίγινα.

Κάτω από το βλέμμα της χιονισμένης κορυφής του Ολύμπου, 31 μαθητές από το 2ο Γυμνάσιο Αίγινας περπάτησαν το φαράγγι του Ενιπέα. Ο δρόμος που ξεκινά από το Λιτόχωρο και ανεβαίνει φιδίσια στην καταπράσινη πλαγιά   του Ολύμπου, προσπερνά το νέο μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω και σκαρφαλώνει σε ύψος 1100  μέτρων μέχρι τη θέση «Πριόνια». Από εκεί αν κάποιος θέλει να ανέβει πιό ψηλά , μπορεί να συνεχίσει με  τα πόδια.

Από τη θέση «Πριόνια» κατηφορίζει ένα μονοπάτι που διασχίζει όλο  το φαράγγι παράλληλα με το ποτάμι του Ενιπέα. Το μονοπάτι άλλοτε πλατύ και ευρύχωρο και άλλοτε στενό, κινείται κάτω από τη σκιά μεγάλων δέντρων όπως έλατα και οξιές, περνά μέσα από θάμνους, ανεβαίνει πολλά ξύλινα γεφυράκια, κατεβαίνει στα νερά  του ποταμού, ανοίγεται σε μαγευτικά ξέφωτα με άγριο χαμομήλι.

Απαραίτητο εφόδιο για να περπατήσει κανείς το μονοπάτι τα αθλητικά παπούτσια, λίγος εξοπλισμός, νερό, λίγη τροφή, μια σφυρίχτρα, ένα ξύλο για στήριγμα κάποιες φορές και περισσότερο από όλα…. καλή διάθεση. Οι ευωδιές  του ανοιξιάτικου Ολύμπου, οι εικόνες της κατπράσινης και άγριας φύσης σε κατακλύζουν ενώ οι ήχοι από τους μικρούς χειμάρρους και τα νερά  που τρέχουν σε συνοδεύουν σε όλη την πορεία.

Απαραίτητοι ενδιάμεσοι σταθμοί  το παλαιό μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου το οποίο βρίσκεται εδώ και χρόνια σε εργασίες ανακατασκευής και το σπήλαιο όπου ασκήτευσε ο Άγιος.

Στην πορεία   των μαθητών συνοδός και οδηγός  η έμπειρη Ευαγγελία Ρεκλείτη η οποία έχει διασχίσει  το μονοπάτι άλλες 11 φορές και το γνωρίζει σπιθαμή προς σπιθαμή. Οι μαθητές κινήθηκαν με βάση  τις οδηγίες και τις υποδείξεις  της.

Τέλος να αναφέρουμε πως η ανάβαση και η κατάβαση στον Όλυμπο μα κυρίως η διάβαση  του μονοπατιού από τους μαθητές επιχειρήθηκε στα πλαίσια  του προγράμματος  που πραγματοποιούν οι μαθητές  της Περιβαλλοντικής Ομάδας  του 2ου Γυμνασίου και αφορά  τα μονοπάτια.

Ένα ξέφωτο.

Χαρακτηριστικό ξύλινο γεφύρι.

Ολιγόλεπτη ξεκούραση.

Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, τον Ενιπέα, τον ωραιότερο από τους ποτάμιους θεούς, γιο του Ωκεανού και της Τηθύος, ερωτεύτηκε η Τυρώ, κόρη του βασιλιά Σαλμωνέως και της Αλκιδίκης. Ο θεός Ποσειδώνας, που είδε την Τυρώ και την ερωτεύτηκε, πήρε τη μορφή του Ενιπέα, για να μπορέσει να την κατακτήσει. Αυτή εξαπατήθηκε και δέχθηκε τον Ποσειδώνα. Ο θεός του υγρού στοιχείου αποκάλυψε στη συνέχεια την ταυτότητά του στην Τυρώ και της προανήγγειλε τη γέννηση των δίδυμων παιδιών τους, του Πελία και του Νηλέα.

Εξάλλου, στα νερά του Ενιπέα, σύμφωνα και πάλι με τη μυθολογία, λουζόταν η Λητώ, η μητέρα του Απόλλωνα και της Άρτεμης, ενώ το φαράγγι του Ενιπέα υπήρξε ο τόπος όπου οι Μαινάδες κατασπάραξαν τον ήρωα Ορφέα, ποιητή και φημισμένο μουσικό.
Η οδηγός μας κ. Ευαγγελία Ρεκλείτη.

Εκδρομή στη Μακεδονία από την Ομάδα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του σχολείου μας

Μια  τετραήμερη εκδρομή απόλαυσαν οι μαθητές – μέλη της Περιβαλλοντικής Ομάδας του 2ου Γυμνασίου Αίγινας στη Μακεδονία από τις 26 έως τις 29 Απριλίου, με επισκέψεις σε σημαντικούς προορισμούς, μουσεία και αξιοθέατα.

   Πρώτος σταθμός ο  Βόλος και το Μουσείο Κεραμοποιΐας και Πλινθοποιΐας Τσαλαπάτα.
 Ανάβαση στον Όλυμπο σε ύψος 1100 μέτρων και διάβαση του μονοπατιού στο φαράγγι  του Ενιπέα μήκους 11,5 χιλιομέτρων, από τη θέση Πριόνια μέσω της παλαιάς Μονής Αγίου Διονυσίου και κατάληξη στο Λιτόχωρο.
   Επίσκεψη στον ανεπανάληπτο αρχαιολογικό χώρο των Βασιλικών τάφων της Βεργίνας

Επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη στον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου στη Ροτόντα και τον Λευκό Πύργο

  Στα  ιστορικά  Αμπελάκια Θεσσαλίας και στο Λαογραφικό Μουσείο Αμπελακίων
Περισσότερες φωτογραφίες και εκτενέστερες αναφορές σε επόμενες αναρτήσεις.

Λαμπάδες και τσουρέκια για το Πάσχα.

 

  Δεν είναι πρωταπριλιάτικη φάρσα  ή πολιτικάντικο εύρημα. Επίσης  δεν  πρόκειται  για  επιστροφή στο ένδοξο παρελθόν όπου περιμέναμε αυτές τις μέρες  το «Δώρο του Πάσχα».
   Προσπαθούμε  να διασκεδάζουμε  την καθημερινότητα και να δημιουργούμε «εκ  των ενόντων» συνθήκες  πιό ανθρώπινες έως εορταστικές.
   Και  μια λαμπάδα  ή ένα  τσουρέκι αρκεί  γαι να αλλάξει  την ατμόσφαιρα  και τη διάθεση όλων μας  στο Δημόσιο  τομέα.
  Άλλωστε   ο άνθρωπος δεν θέλει  πολλά  για να ζήσει  μια  γιορτή. Ας  θυμηθούμε εδώ  την  αλάνθαστη Κωνσταντιπολίτισσα Λωξάντρα  όταν  γεμάτη σοφία  ρώταγε  τον άντρα  της:
– Μανωλιό  μου τις εστίν πλούσιος;  Και απαντούσε πάλι η ίδια
– Ο εν τω ολίγω αναπαυόμενος.
Ας  είναι. ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ.

Ζυμώσαμε τα «λαζαράκια» μας.

 Για άλλη μια φορά υπό τη καθοδήγηση  της κ. Μαίρης Κουνάδη – Στενάκη έλαβε χώρα στο 2ο Γυμνάσιο Αίγινας μια δράση που έχει αναφορά στα έθιμα  των ημερών πριν το Πάσχα.
  Η εβδομάδα που διανύουμε λέγεται «Βουβή ή κουφή ή ακόμα και βαγιανή».Κύριο χαρακτηριστικό της στην Εκκλησία  η έλλειψη λατρευτικών ακολουθιών και  η προετοιμασία  γαι τη Μεγάλη Εβδομάδα.
   Αυτή  τη βδομάδα  οι νοικοκυρές σε πολλά μέρη της πατρίδας μας ζυμώνουν  τα «λαζαράκια». Μικρά ψωμιά  που τους δίνουν  ανθ΄ρωπινη μορφή και σχήμα και  το όνομα  του Λάζαρου που γιορτάζει  το ερχόμενο Σάββατο.
   Οι μαθητές μας   σε  ομάδες ζύμωσαν λοιπόν την πρώτη ώρα  τα  «λαζαράκια». Τα  τοποθέτησαν μέσα  στις λαμαρίνες  που μας πρόσφερε ο κ. Φώτης Πούντος και μέχρι το μεσημέρι  επέστρεψαν  στο σχολείο ζεστά – ζεστά και ροδαλά. Έτοιμα  γαι κατανάλωση.
Ευχαριστούμε πολύ για άλλη μια  φορά  την κ. Μαίρη Στενάκη – Κουνάδη και τον κ. Φ. Πούντο  για την ευγενική τους προσφορά.

Οι μαθητές της Β΄Γυμνασίου στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή

  Οι μαθητές  της Β΄ τάξης  του 2ου Γυμνασίου Αίγινας είχαν την ευκαιρία να ξεναγηθούν στις αίθουσες του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας – Γουλανδρή στα πλαίσια  του μαθήματος της Βιολογίας. Οι μαθητές εντυπωσιάστηκαν από  τον πλούτο των εκθεμάτων, την οργάνωση του Μουσείου αλλά  και την λεπτομερή και εμπεριστατωμένη ξενάγηση.
  Στις αίθουσες συναντά ο επισκέπτης όλα  τα είδη των ζώων που έχουν ζήσει στον πλανήτη, ιδιαίτερα στον ελλαδικό χώρο  και στη Μεσόγειο. Απολιθώματα ζώων και άλλων οργανισμών, ζώα ταριχευμένα στο φυσικό τους μέγεθος, θηλαστικά, ερπετά, έντομα, πετρώματα, κοχύλια και είδη από το θαλάσσιο κόσμο.

Μια σπουδή στο μεγαλείο  της φύσης μέσα από τις προθήκες και τα εκθέματα ενός Μουσείου που καθημερινά επισκέπτονται εκατοντάδες μαθητές. Το Μουσείο που ιδρύθηκε τη δεκαετία  του ’60 έχει εμπλουτιστεί με νέα εκθέματα και ενότητες. Βρίσκεται στην Κηφισιά και αποτελεί έναν ιδανικό προορισμό για κάθε ηλικία.

Η ταυτότητα του Μουσείου:

Το Μουσείο Γουλανδρή ήταν το πρώτο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα το 1964, και το πρώτο που έθεσε τα θεμέλια της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.
Το Μ.Γ.Φ.Ι. βρίσκεται στην Κηφισιά, 14,5 χιλιόμετρα Β.Α. της Αθήνας. Στεγάζεται σε ένα κομψό νεοκλασικό κτίριο του περασμένου αιώνα (1875). Διαμορφώθηκε και επεκτάθηκε κατά τα χρόνια λειτουργίας του, ώστε να αποτελέσει κατάλληλο χώρο για τις μουσειακές ανάγκες – επιστημονικές και εκπαιδευτικές – του Ιδρύματος.
Το 1991 το Μουσείο ίδρυσε το Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων – Υγροτόπων (ΕΚΒΥ) στην Θεσσαλονίκη με την συμβολή της Γενικής Διεύθυνσης ΧΙ των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και του ΥΠΕΧΩΔΕ. Σκοπός του είναι να συμβάλλει στην αναχαίτιση και αναστροφή της απώλειας των φυσικών οικοτόπων της Ελλάδας και της ευρύτερης περιοχής.
Το 1999, εν όψει της νέας χιλιετίας και της συνεχιζόμενης υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος, το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας προχώρησε στην δημιουργία του Κέντρου Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης ΓΑΙΑ, με την συμβολή της Ε.Ε. και του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Σκοπός του είναι να λειτουργήσει ως το μουσείο του μέλλοντος, ως κέντρο πρωτοποριακό επιστημονικής έρευνας και εκπαίδευσης, χαράσσοντας μια νέα περιβαλλοντική πολιτική στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και διεθνώς.

Ανάβαση στα μονοπάτια του Σφεντουρίου από την Περιβαλλοντική Ομάδα

    Για άλλη μια φορά  τα  βουνά  της Αίγινας γοήτευσαν τους μικρούς αναβάτες – πεζοπόρους. Μέλη της Περιβαλλοντικής Ομάδας  του 2ου Γυμνασίου μαζί με δύο καθηγητές και  την κ. Ευαγγελία Ρεκλείτη από το σύλλογο «Ανάβαση» συναντήθηκαν στο Σφεντούρι και ακολούθησαν  τα μονοπάτια  για  την σουβάλα της Αχλάδας.
                                       Λίγο  πριν την Αχλάδα
Από  το Σφεντούρι  ξεκινούν δύο μονοπάτια, το  «1» και το «2» με προορισμό τον Ελαιώνα και  το Όρος αντίστοιχα. Για μεγάλη απόσταση έχουν κοινή πορεία. Αφού περάσουμε από τα δύο εκκλησάκια και ιδιαίτερα αυτό  του Αγίου Νικολάου,προχωρούμε προς  το μεγάλο πέτρινο αλώνι και κατόπιν προς τη σουβάλα που έχει  το σχήμα αχλαδιού. Σε αυτό οφείλει και την ονομασία  της. Από  την «Αχλάδα» το μονοπάτι χωρίζεται στα δύο. Το ένα κατηφορίζει προς  τον Ελαιώνα  και  το άλλο ανηφορίζει προς  το Όρος. Όμως για  όσους θέλουν τα πιό δύσκολα, μπορούν να σκαρφαλώσουν στην απότομη πλαγιά  που οδηγεί προς τα Δρακόσπιτα.
   Η άνοιξη  στα καλύτερά  της. Ένα πράσινο χαλί απλωμένο στις πλαγιές με πολλά ανθισμένα αγριολούλουδα, σε σκάλες – αναβαθμίδες. Ένας τόπος  που μοσχοβολά και αποπνέει γαλήνη και ηρεμία. Μια  θέα  που σου κόβει την ανάσα.
  Η  Αίγινα  μαγεύει με  την ομορφιά  των βουνών της όσους  θελήσουν να την ανακαλύψουν.
Στα  Δρακόσπιτα