Την πρώτη ποιητική συλλογή της μαθήτριας της Γ΄τάξης Νεκταρίας Κοπανά, με τίτλο: «Το ταγκό της κοινωνίας» εξέδωσε το 2ο Γυμνάσιο Αίγινας. Η μαθήτρια που έχει ήδη συμμετάσχει σε πανελλήνιους διαγωνισμούς ποίησης, έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το μάθημα των Νέων Ελληνικών και με προτροπή των φιλολόγων καθηγητριών της προχώρησε στην συγκέντρωση και επεξεργασία του υλικού της πάντα σε συνεργασία με τις καθηγήτριές της.
Είναι η πρώτη φορά που η σχολική κοινότητα του 2ου Γυμνασίου Αίγινας επιχειρεί κάτι ανάλογο. Σκοπός της έκδοσης αυτής είναι η παρουσίαση της ποιητικής δουλειάς αφενός αλλά και η τόνωση του ενδιαφέροντος των μαθητών για τα φιλολογικά μαθήματα.
Παραθέτουμε το ποίημα που έδωσε τον τίτλο στην ποιητική συλλογή:
»Τo ταγκό της κοινωνίας»
Και το ρολόι χτύπησε 8.. Ο εφιάλτης της καθημερινότητας ξεκινά.
«Καλημέρα» λέω στον ήλιο, μα ο ήλιος έλειπε.
Με σύννεφα γεμίζουν οι κόρες των ματιών μου, λες και καταιγίδα είναι έτοιμη να ξεσπάσει.
Μα δεν ξεσπά. Έχει συνηθίσει πλέον.
Ώρα να ξεκινήσω! Θα αργήσω στη δουλειά.
Ο δρόμος γεμάτος άψυχα κορμιά. Κορμιά που κάθε μέρα κάνουν την ίδια διαδρομή,
μα χωρίς να γνωρίζουν τον προορισμό. Ένα παιδί χαμογελά. Παράξενο!
Δεν κρατούσε οθόνη καταδίκης. Όλα γύρω σκυθρωπά. Το φανάρι κόκκινο.
Κάπου, κάπου στο γκρι της μιζέριας ξεπροβάλει ένα πράσινο. Μα τι να το κάνεις..
Έφτασα στο γραφείο. Δύσμοιρη καρέκλα, ακόμα 10 ώρες θα σηκώνεις το βάρος μου,
και κάθε μέρα. Μέχρι την απόσυρση, ενός από τους δυο μας. Η ώρα 9.
Το ψυχρό φως της λάμπας ξυπνά. Ώρα να πηγαίνω.
Μια συνάδελφος με καληνυχτίζει. Πολύ γλυκιά κοπέλα.
Την βλέπω συνέχεια κι όμως πρώτη φόρα την παρατηρώ. Ένας ζεστός αέρας με διαπέρασε.
Περνώ την πόρτα και ξαναχτυπούν τα μελτέμια της ψυχής.
Όσο και να τρέχεις η αλήθεια σε κυνηγά. Βλέπω έναν άστεγο. Η ματιά του σαν κουταβιού.
Με διαπερνά. Του δίνω ένα τοστ και συνεχίζω.
Έφτασα σπίτι. Μα το τανγκό της κοινωνίας συνεχίζεται. Μία μπρος, δύο πίσω.
Κανείς δεν βγαίνει απ’ το ρυθμό της, κι όποιος το κάνει, μένει στο περιθώριο.
Το ρολόι χτύπησε 11. Είμαι ακόμα ζωντανός!
Ο Μορφέας ήρθε να με πάρει.
Τα όνειρα ατίθασα θεριά. Η αλήθεια αδυνατεί να τα δαμάσει.
Τον ακολουθώ στο δρόμο για την ελευθερία.
Ένας γλυκός αέρας γαλήνης, χαϊδεύει το κορμί μου. Το κορμί ενός ελεύθερου.
Μα σε 9 ώρες κενό. Θα ξαναβρεθώ πίσω από τα κάγκελα της πραγματικότητας.
Και το παιχνίδι ξαναρχίζει απ’ την αρχή. Και το ρολόι χτύπησε 8..
Η ποιητική συλλογή διατίθεται από το βιβλιοπωλείο «Λυχνάρι»
2 Γυμνασιο αιγινας 