Ημέρα: 28 Μαρτίου 2018

   Η λήψη είναι από το κτίριο της οικογένειας Βογιατζή. Φωτογράφος η αγαπημένη φίλη κ. Σαλώμη Μελισσάρη, η οποία μας έστειλε τις όμορφες αυτές  φωτογραφίες  από την παρέλαση  της 25ης Μαρτίου  κάτω από το συννεφιασμένο  ουρανό   της Αίγινας.

 Όταν οι μεγάλες ημέρες  του Έθνους δίνουν την ευκαιρία στα νέα παιδιά να θυμηθούν και να εορτάσουν  τους ήρωες, τις μάχες, τα πολιτικά  γεγονότα, τις δυσκολίες  ενός αγώνα και την αγωνία για την επιβίωση και την ανεξαρτησία ενός λαού, τότε σημαίνει πως ακόμα δεν χάθηκε τίποτε.

   Ημέρα σχολικών εορτών σήμερα για  την επερχόμενη επέτειο  της 25ης Μαρτίου της ημέρας που το Ελληνικό Έθνος αναστήθηκε μετά από τεσσάρων αιώνων σκληρής σκλαβιάς. Και σε όλα  τα σχολεία σήμερα η μνήμη των ηρώων είχε  τον πρώτο λόγο. Σημαιάκια κυμάτισαν ακούστηκαν αποσπάσματα από απομνημονεύματα, διαβάστηκαν ποιήματα και κείμενα  που ύμνησαν  την λευτεριά, το μεγαλύτερο δώρο για  τον πολιτισμένο άνθρωπο.Και στο τέλος παραδοσιακοί χοροί από τα σημερινά παιδιά  που σερφάρουν στο διαδίκτυο και στο fb.

   Η  παράδοση λοιπόν συνεχίζεται όπου υπάρχει δάσκαλος, όπου υπάρχει καθηγητής που τολμά  να μυεί τα παιδιά στα ιερά και τα όσια  της φυλής μας.

  Φωτογραφίες από τη σημερινή εορτή  στο 2ο  Γυμνάσιο Αίγινας με την καθολική συμμετοχή των μαθητών και την παρουσία  πολλών γονέων και κηδεμόνων.

    Η σημερινή εορτή στο 2ο Γυμνάσιο Αίγινας ήταν μια αναδρομή στην προσφορά και την προσωπικότητα των μεγάλων πρωταγωνιστών  της επανάστασης. Πολεμιστών, ναυτικών, κληρικών, δασκάλων που άναψαν τη φλόγα  της λευτεριάς. Την επιμέλεια  της εορτής είχαν οι καθηγήτριες κ. Φ. Γεννίτσαρη και Ν. Πετρίτου.

 Είναι μοναδική εμπειρία για κάποιον να ανεβαίνει τη σκάλα  ενός ιστορικού πλοίου, να περπατά στα καταστρώματα, να αγγίζει τα ρέλια και τις λαμαρίνες που έχουν επάνω τους χαραγμένη την ιστορία  της σύγχρονης Ελλάδας. Ο «μπάρμπα Γιώργης»  για  τους Έλληνες ή το «Διαβολοκάραβο» για  τους Τούρκους είναι  το πλωτό μουσείο του Πολεμικού Ναυτικού  που δεμένο στο Τροκαντερό περιμένει  τους σημερινούς Έλληνες  για να τους διηγηθεί όχι μόνο  τη δική του ιστορία, αλλά  την ιστορία  της Ελλάδας.
Ήσυχο, καθαρό, περιποιημένο, αστραφτερό χωρίς  την καπνιά του κάρβουνου ή την αλμύρα των κυμάτων στέκεται αγέρωχο και με αναπαυμένη  τη συνείδησή του ότι επιτέλεσε στο ακέραιο το καθήκον του.
  Η  ιστορία του ξεκινά από το Λιβόρνο της Ιταλίας  όπου και ναυπηγήθηκε αυτό το θηρίο  των πάνω από 140 μέτρα μήκους και 21  μέτρα πλάτους, που ήταν ατμοκίνητο και σε περίοδο ειρήνης είχε πλήρωμα 670 ναύτες και σε περίοδο πολέμου 1200. Η έναρξη των εργασιών ναυπήγησης έγινε  το 1907  και καθελκύστκε το 1910.
Μια πλωτή πολιτεία που διέσχισε  τα Δαρδανέλια και έφτασε μέχρι την Κωνσταντινούπολη όπως κανένα άλλο πλοίο δεν τόλμησε. Που έζησε και επέζησε από τον Α΄ και  Β΄Παγκόσμιο πόλεμο, που οι ναύτες του ξεσηκώθηκαν, έκαναν ανταρσία και το πήραν χωρίς  τον κυβερνήτη στην αρχή και έφυγαν  για  την Κρήτη και τον Ινδικό  για να το σώσουν από τη βύθισή του που είχε διατάξει η τότε κυβέρνηση προκειμένου να μην πέσει στα χέρια των Γερμανών.

 Μέλος του πληρώματος  του,  ξενάγησε τους μαθητές  της Γ΄  Γυμνασίου  του 2ου Γυμνασίου Αίγινας και τους έδωσε μια πλήρη εικόνα  για την ιστορία  του πλοίου, τις ναυμαχίες τη ζωή του πληρώματος, την καθημερινότητα καθώς οι μαθητές περιδιάβαιναν  τους εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους, θαυμάζοντας  τα κανόνια, τη γέφυρα, το παρατηρητήριο, τους χώρους εστίασης και ενδιαίτησης του κατώτερου και ανώτερου πληρώματος, το εκκλησάκι, τα μαγειρεία, το μηχανοστάσιο.